Zonnesteek?

Midden in de nacht begint het ineens hard te waaien. In de verte bliksem. Vlug doen we de ramen en het dakluik dicht. Het blijkt loos alarm. Meer dan een paar druppels komen er niet. We draaien ons lekker om en slapen verder.

's Morgens schijnt de zon weer volop. We zetten de navigatie op "snelwegen vermijden" en in een uur of twee rijden we door het Oostenrijkse heuvellandschap naar Wenen.  Op de CP wacht ons een enthousiast onthaal en krijgen we een plekje toegewezen. De CP is groot en saai. Het is toch alleen maar om te slapen, de rest van de tijd zijn we de stad in.

We lunchen eerst nog ff in de camper en dan gaan we op stap. De temperatuur is ondertussen opgelopen naar ruim 35 graden of zo.  We besluiten om de fietsen de fietsen te laten en gaan op weg naar de Metro. Het metrostation is 150 meter verderop. Prima te doen. Denken we. Alleen, Mirjam voelt zich ineens niet lekker en voelt het zwart worden voor haar ogen. Ze zakt nog net niet in elkaar. Voorzichtig lopen we van het perron terug naar beneden en ik scoor twee flesjes water bij een plaatselijk kebab tentje. Zo uit de koelkast. Gewapend met een stapel nat gmaakte servetjes koelenwehoofd, nek en armen. Mirjam neemt voorzichtig een paar kleine slokjes water. Ze knapt gelukkig na een poosje weer op en we hervatten de reis.

In het centrum aangekomen slenteren we wat op zoek naar het centrum. Mede door de warmte krijgen we nog even geen vat op deze voor ons nieuwe stad. Eerst maar even ergens wat drinken, de schrik zit ook nog wel een beetje in de benen. Daarna lopen we op ons gemak naar de Hofburg, de voormalige residentie van  keizer Franz Joseph en zin vriendinnetje SisI. De Hofburg blijkt niet één gebouw, maar een groot complex van gebouwen, binnenplaatsen en poorten. Na daar wat rondgezworven te hebben, komen we vanzelf in het oude centrum terecht. Veel oude, statige gbouwen, weinig winkelstraatjes. Bijzonder. We vinden een prima restaurantje. De prijs valt ons reuze mee hier in Oostenrijk, dat was ons vanmorgn in de supermarkt ook al opgevallen. 

Ondertussen zitten we weer in de camper, met ramen en deuren wijd open en de MaxxFan draait op 100%. Het is tien uur en buiten is het nog 26 (!) graden. Dat wordt een warme plaknacht!